Oukje den Hollander zoekt in haar werk als zangeres en theatermaker naar de ultieme samenkomst van taal en muziek. Voor haar begint het creëren bij wat ze wil zeggen: ze bijt zich vast in de inhoud, waaruit haar muzikale ideeën voortvloeien. Dit maakt haar tot een genre-overstijgende zangeres die in dienst van de woorden staat. 

Oukjes debuutalbum idyllen is de verklanking van een zoektocht naar liefde en leven in een steeds harder wordende wereld. Het album is vernoemd naar de gelijknamige bundel Idyllen van Ilja Leonard Pfeijffer. In zijn woorden vindt Oukje precies wat ze aan de wereld kwijt wil. Ze gelooft dat het delen van onze diepste verlangens en gedachtes is wat we nodig hebben om verder te komen met elkaar en onszelf.

Door twaalf nietsontziende teksten uit Pfeijffers bundel Idyllen samen met Marijn Korff de Gidts op muziek te zetten, legt ze haar eigen binnenwereld bloot. Het resultaat laat zich niet begrenzen door stijlen of genres, ieder gedicht kent een eigen klankwereld en karakter.