Tracy Chapman: Een Debuutalbum dat Geschiedenis Schreef

Het verhaal van Tracy Chapman's doorbraak is er een van toeval, talent en timing. Haar titelloze debuutalbum, uitgebracht in 1988, katapulteerde haar naar de status van wereldster en leverde tijdloze klassiekers op.

De kritische buzz rond Tracy Chapman was sterk. De artieste, die tijdens haar studie aan Tufts University werd ontdekt, bracht op 5 april 1988 haar titelloze debuutalbum uit, gevolgd door de leadsingle "Fast Car" op 6 april.

Hoewel het album aanvankelijk langzaam op de hitlijsten klom, bezorgde het kritische succes Chapman een plek op de affiche van het Nelson Mandela 70th Birthday Tribute concert in Londen's Wembley Stadium op 11 juni 1988. Een indrukwekkende line-up met onder meer Sting, Dire Straits, Simple Minds, Bee Gees en Phil Collins. Het was daar dat het lot een handje hielp.

Chapman had eerder op de dag al opgetreden en genoot van de sfeer, in afwachting van een onaangekondigd optreden van Stevie Wonder. Toen Wonder en zijn crew het podium betraden, bleek echter de disk met de geluiden voor zijn keyboard onvindbaar. Een ontroostbare Wonder verliet het stadion (om later terug te keren en met de apparatuur van Whitney Houston op te treden). De organisatoren vroegen Chapman snel terug op het podium. Omdat ze alleen een microfoon en haar gitaar nodig had, kon ze snel een tweede set spelen terwijl technici het podium herconfigureerden voor de volgende grote ster.

Het concert werd wereldwijd live uitgezonden en Chapmans sobere optreden tijdens de prime time raakte een gevoelige snaar bij de kijkers. Vanaf die dag schoten de albumverkopen omhoog. Waar ze voor de Mandela-show al een respectabel aantal van 250.000 exemplaren had verkocht, gingen de verkopen van Tracy Chapman al snel de miljoenen in. Legioenen nieuwe fans verspreidden het nieuws dat Tracy Chapman dé artiest van het moment was.

Die goede wil en stijgende verkoopcijfers hadden effect op de hitlijsten: Tracy Chapman bereikte de nummer 1-positie in de Billboard 200 in de week van 27 augustus 1988. De single "Fast Car" bereikte in dezelfde week de zesde plaats in de Hot 100. Het nummer 1-nummer in die week was George Michael's "Monkey".

Tracy Chapman bracht nog twee krachtige singles voort: "Talkin' Bout a Revolution", die het in de hitlijsten minder goed deed met een piek op #75 in de Hot 100. Opmerkelijk genoeg piekte de single op #22 in de Mainstream Rock-hitlijst. De derde en laatste single, "Baby Can I Hold You", bereikte #48 in de Hot 100, maar had meer impact op de Adult Contemporary-hitlijst, waar het tot #19 steeg. In zowel Portugal als Brazilië bereikte de single de nummer 1-positie.

"Fast Car" werd genomineerd voor een groot aantal Grammy's, waaronder Record of the Year en Song of the Year. Ze won de prijzen voor Best Female Vocal Pop Performance, Best New Artist en Best Contemporary Folk Album.

Met wereldwijd meer dan 20 miljoen verkochte exemplaren (waarvan zes miljoen in Amerika), is Tracy Chapman een van de bestverkochte albums aller tijden. Het is meer dan alleen een succesvol album; het is een cultureel fenomeen dat generaties blijft inspireren. Een tijdloos meesterwerk dat nog steeds resoneert met luisteraars over de hele wereld.