5 ***** voor het nieuwe vinylalbum van Harry Styles

Vandaag is het nieuwe album van Harry Styles verschenen, in de Volkskrant staat een 5 * recensie.

Er is een natuurwet die zegt dat na het uiteenvallen van een boyband een van de leden zijn muziekcarrière zal vervolgen als serieus te nemen superster. We hadden al Robbie en Justin; enter Harry. Waar Styles op zijn vorige albums, met hier en daar een hoekige rocksong, nog afstand leek te creëren tot zijn One Directionverleden, heeft hij op Harry’s House – dat vrijdag uitkomt – weer de nestgeur van pop om zich hangen. Maar het is wel pop die in glorie en weldaad al zijn eerdere werk overtreft.

Opener Music for a Sushi Restaurant, met blazers als confettikanonnen en een sensueel fluisterende falset, vloert je meteen met funky bravoure. Dat komt niet op conto van Styles alleen. Styles is niet een zanger die soeverein boven de muziek uittorent. Eerder wordt dat geruststellende geluid van de begrijpende minnaar gesmeed aan briljante popsongs tot één brok muzikale verleidingskunst. Als liedjes versierzinnen waren, dan is Boyfriends de meest doorzichtige. Onder begeleiding van een akoestische gitaar fluisterzingen drie empathische Harry’s harmonisch in je oor dat vriendjes echt verschrikkelijk kunnen zijn. En voor je geestesoog valt een arena vol fans in katzwijm.

Berekenend inderdaad, maar ook heel overtuigend. Want alle liedjes zijn met veel oog voor detail en kennis van de poptraditie vormgegeven. As It Was knipoogt naar het introotje van A-ha’s Take On Me, Daylight schurkt tegen de jarenzeventigsoftrock van Andrew Gold en Cinema herinnert aan de sensuele flow van Michael Jacksons Rock with You. Alsof je in een warm bad van muzikale memes bent gedompeld, geüpdatet met de diepe dancebassen en golven van hippe elektronica. Of hoe je met kennis, kunde en liefde de oude glans van popmuziek tot een briljante nieuwe schittering oppoetst. Het is heerlijk in Harry’s huis.

• De weldadige pop van Harry’s House overtreft al het eerdere werk van Harry Styles ★★★★★