Leyla McCalla vermengt op haar nieuwe album muziek uit alle windstreken

Op haar nieuwe album "Sun Without the Heat" laat Leyla McCalla een speelsere en vreugdevollere kant van zichzelf zien dan op haar vorige platen. Ondertussen behandelt ze nog steeds de thema's die haar carrière vorm hebben gegeven. Centraal staat de gedachte dat we naar verloren en gewiste geschiedenissen moeten kijken voordat we een Afrofuturistische toekomst kunnen omarmen. Muziekmaken staat daarbij symbool voor heling en het bouwen van bruggen over verschillen heen.

Met tien gevarieerde tracks op "Sun Without the Heat" combineert McCalla jazz, Haïtiaanse Twoubadou, Amerikaanse blues, folk en Braziliaanse Tropicalismo. Geboren in New York City uit Haïtiaanse immigranten en activisten, beheerst McCalla cello, ten banjo en gitaar op virtuoze wijze. Ze is mede-oprichter van de groep Our Native Daughters (samen met Rhiannon Giddens, Amysthyst Kiah en Allison Russell) en speelde eerder bij de Grammy-winnende band The Carolina Chocolate Drops. Ook haar solowerk werd geprezen, waaronder "Vari-Colored Songs: A Tribute to Langston Hughes" (2014) waar de New York Times over schreef: "haar stem is ontwapenend natuurlijk en haar arrangementen elegant beknopt". In 2022 verscheen "Breaking The Thermometer", dat 4 van de 5 sterren kreeg in The Guardian.

Op tekstueel vlak haalt McCalla inspiratie uit de werken van zwarte feministische Afrofuturistische denkers als Octavia Butler, Alexis Pauline Gumbs en Adrienne Maree Brown. Terugkerende thema's zijn rouw, verbinding en moederschap. Net als deze auteurs hecht McCalla veel waarde aan samenwerking als vorm van creatieve expressie, gemeenschapsdenken, persoonlijke verlossing en het rechtzetten van sociale ongelijkheid. "De verhalen die ons zijn verteld over onszelf en de verhalen die we moeten leren loslaten", legt ze uit. "Soms zijn dit pijnlijke verhalen om te vertellen. Dit is vooral duidelijk in het titelnummer 'Sun Without the Heat'."